Pariat una gara nada e aggabbada prima ‘e naschere, una de cussas chena binchidos ne binchidores. Sa Reggiana s’est presentada cund’una curva de serie A, defesa forte che sa pedra, una mesania mazzonina, mere de sa boccia e un’attacu birgonzosu de punghere, attesu però dae su geniu de su Modena.
S’Olbia de mastru Canzi si presentat cun Ciocci in porta, defesa a tres, Emerson, Pisano e Travaglini, mesania a battoro cun Pinna, Arboleda, Ladinetti e Lella, Biancu prontu a ajuare sas puntas, Ragatzu e Udoh. Sa Reggiana cheret mantenere su passu de su Modena, rispondet cun Venturi in porta, tres in defesa, mesania a chimbe, Zamparo e Arrighini in attacu.
Sos istrantzos, comente pensadu, cumandant su giogu ma est s’Olbia chi pius s’accurtziat a sa rete. Ragatzu pintat in area una boccia pretziosa che gemma de oro, Biancu onorat su donu frimmende sa boccia a sa moda ‘e sos mannos, cund’una finta imbreagat sa defesa pius forte de su girone e liberat su destru chi si perdet carignende su palu, cun su bardianu frimmu che cotighina.
Colant solu tres minutos, est semper Ragatzu tessende tramas, custa orta dae manca, su cross naschet pro sa conca de Udoh chi est incue, solu e prontu a violare sa porta. A Sa defesa disisperada resessit pro miraculu su remediu in corner.
Cussu abbarrat su tema de sa partida, sa Reggiana sighit a cumandare su giogu e faghet a timire, ma Ciocci toccat paga bocces. Est s’Olbia chi bi crere, atrivit e donat s’impressu de podere giompere a mudare s’ecuilibriu.
Ma su tema at semper un’imprevistu, una variante chi a bortas torrat. A Olbia, como l’ischimus bene, bastat de s’abbuccallotare unu mamentu minore e nemos nos perdonat.
Beru chi Cigarini at bogadu a pizu un maghia, beru chi Arrighini est boladu che su ‘entu, comente fit beru chi s’arbitro pariat codiadu attesu dae su giogu, no potimus negare però chi sa defesa olbiesa, in cussu mamentu fit abberta a su mundu.
Travaglini indenusjadu at abbaidadu chentza bi podere crere, su pabiru ruju chi s’arbitro l’at lampadu in cara. Ciocci at puru intuidu, ma s’isbatzinada de Lanini no fit de parare. Su tempus sinnat 70 minutos.
Girat sa giostra de sas sostitutziones, ma nudda mudat. Sos sardos in deghe no agant sa balia ne s’animu pro furriare in paris sa gara, s’arbitro frisciat sa fine pustis de battoro minutos de recuperu e sos battoschentos emilianos accudidos a su campu, faghent festa manna, comente aerent binsu sa Champion’s.
Mastru Canzi e totu sos olbiesos torrant a su mele ranchidu, perdentes ma dignos de orgogliu mannu.
Mario Bua, Amistade